...

To mial byc piekny dzien. Ale nie do konca udalo mi sie moj plan zrealizowac. I dzien wcale nie byl piekny. Byl okropny. Dzisiaj chodzilam ulicami, po ktorych ostatnio chodzilam z Nim... Niby nic takiego, czesto tamtedy chodze, ale dzisiaj to bylo cos innego. Lzy do oczu naplywaly same, wspomnienia wracaly i wracaja do teraz... Przypomnialam sobie kazda chwile, cudowna chwile z Nim spedzona... Nie wiem czy sie kiedys pozbieram, czy zapomne... Jak na razie sie na to nie zapowiada, z dnia na dzien jest coraz gorzej, a podobno czas leczy rany... Wszystko mnie drazni, tak bardzo mi Go brakuje...

Do tej pory myslalam, ze nigdy nie bede pisac bloga...  A tu prosze... Rozstalam sie dzis z chlopakiem, wlasciwie mozna powiedziec ze mnie rzucil... Nie chcialam tego,ale nie mialam sily walczyc. Zreszta, zwiazek na sile nie ma sensu... Kocham go nadal. Dzieli nas pol Polski i to byl wlasnie najwiekszy problem. Bo on swojego miasta nie zostawi, ma swoje powody... Ja tez mam swoje powody zeby zostac tutaj. Ja wiem ze dla milosci warto zostawic wszystko i zaczac zycie od nowa, ale ja nie jestem w stanie tak z dnia na dzien zostawic wszystko! Mam tu dom, przyjaciol, rodzine, szkole, prace... Nie wiem co o tym wszystkim myslec, jak to wszystko zrozumiec... Zostalam sama... Nie chce tak, samotnosc boli, cholernie boli...